MENU

 

       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


HISTORIA PARAFII

PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

WAŁBRZYCH PODZAMCZE


Wałbrzych położony jest w południowo - zachodniej Polsce w centralnej części Sudetów Środkowych, w województwie dolnośląskim w pobliżu granic z Czechami i Niemcami. Miasto leży na wysokości 450 - 500 m n.p.m. w malowniczej kotlinie u podnóża góry Chełmiec (869 m n.p.m.). Historia miasta liczy prawie 800 lat. Pierwszym grodem warownym był zamek wzniesiony przez księcia świdnicko - jaworskiego Bolka I w 1290 roku. Obecnie Wałbrzych liczy około 130.000 mieszkańców. Atrakcjami turystycznymi są: Zamek Książ, zabytkowe kościoły, sąsiadujące z miastem uzdrowisko Szczawno Zdrój z wodami leczniczymi, trasy rowerowe i szlaki górskie, muzea górnictwa i ceramiki. Wałbrzych i okolice warto odwiedzić.

Podzamcze jest jedną z największych dzielnic Wałbrzycha, leży u podnóża Zamku Książ. Pierwsi mieszkańcy Podzamcza wprowadzają się do mieszkań w trzech nowych blokach przy ulicy Kasztelańskiej – 15 września 1976 roku. Wokół znajdują się pola uprawne. Osiedle szybko się rozrasta. Powstają nowe bloki i ulice.

Początkowo mieszkańcy Podzamcza uczęszczają do kościoła św. Anny na Szczawienku lub parafii, z których przybyli. Ks. Ludwik Sieradzki – proboszcz ze Szczawienka wraz z ks. Kazimierzem Piwowarczykiem – wikariuszem rozpoczynają przygotowania do utworzenia punktu duszpasterskiego na Podzamczu. Dzięki ich staraniom, w przejściu między blokami przy ulicy Kasztelańskiej 66, powstaje tymczasowa kaplica i salki, których poświęcenia dokonuje ksiądz biskup Tadeusz Rybak z Wrocławia.

15 października 1981 r. ks. abp Henryk Gulbinowicz, ówczesny metropolita wrocławski, wydaje Dekret Erekcyjny do istnienia nowej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i mianuje pierwszym proboszczem ks. Jana Sowę.

Tego samego dnia miało miejsce spotkanie z wiernymi w tymczasowej kaplicy, na którym nowy proboszcz został wprowadzony przez dziekana ks. Juliana Źrałkę i odprawił pierwszą Mszę świętą.

29 listopada 1981 r. miała miejsce uroczysta Msza Święta sprawowana na stadionie „KS Górnik” w Wałbrzychu w intencji górników. Uroczystej celebrze przewodniczył Prymas Polski ks. abp Józef Glemp, który odwiedził Podzamcze i miejsce wyznaczone pod plac budowy nowego kościoła.

W styczniu 1982 roku został przeznaczony plac na budowę kościoła. Wraz z wiosną ruszyły prace budowlane. 27 maja rozpoczyna się budowa kaplicy o powierzchni 600m2.

13 czerwca 1982 roku przyjeżdża do Wałbrzycha na Podzamcze ks. abp Henryk Gulbinowicz, metropolita wrocławski, aby poświęcić krzyż, plac kościelny i odprawić pierwszą Mszę Świętą.

3 lipca 1982 r. zostały zbudowane mury kaplicy i rozpoczęto budowę plebanii. 29 sierpnia ukończono dach kaplicy i pokryto go blachą.

Do 13 września Msze Święte odprawiane były przy ołtarzu polowym. Dzień później przypadło święto Podwyższenia Krzyża Świętego, czyli odpust parafialny. Był on wyjątkowy, bowiem w czasie uroczystości ks. bp Tadeusz Rybak, sufragan wrocławski, dokonał poświęcenia kaplicy.

W 1983 roku parafia miała dostać zgodę na budowę kościoła. Jednakże jak się okazało, takiej zgody nie udzielono. Z czasem zaczęły dochodzić niepokojące informacje z Wydziału do spraw Wyznań, że takiego zezwolenia nie będzie. W tej sprawie interweniował do wydziałów wojewódzkich ks. arcybiskup Henryk Gulbinowicz, ale nie przyniosło to skutku. Mimo to prace trwały nadal, chodź w dalszym ciągu kościół nie mógł zostać wzniesiony, pomimo że projekt pana inż. M. Oziewicza z całą dokumentacją był gotowy.

W tym samym roku powstają pierwsze trzy Róże Różańcowe, które są owocem odbytych misji świętych.

Wbrew oczekiwaniom rok 1984 nie przyniósł upragnionej zgody na budowę kościoła. Po raz kolejny ks. abp Henryk Gulbinowicz próbował interweniować u ówczesnych władz wojewódzkich i centralnych, jednak nie przyniosło to skutku. Powodem braku zgody miało być kazanie ks. bp Adama Dyczkowskiego, wygłoszone w czasie jego pobytu na Podzamczu, w którym rzekomo wystąpił przeciw władzy państwowej.

4 stycznia 1984 roku księdza proboszcza odwiedził opiekun księży z Urzędu Bezpieczeństwa. Miał on zastrzeżenia co do legalności nabywania materiałów. Pieniądze na zakup materiałów budowlanych pochodziły z ofiar wiernych, jak również z zapomogi otrzymanej od Kurii Arcybiskupiej we Wrocławiu.

Z czasem w parafii zaczęły powstawać nowe grupy, tj.: Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Eucharystyczny Ruch Młodych, Koło Misyjne Dzieci i chór parafialny „Milenium” pod przewodnictwem p. Małgorzaty Wiłkomirskiej.

Po wielu interwencjach metropolity wrocławskiego 26 kwietnia 1985 roku udało się uzyskać zgodę na budowę części niskiej kościoła. Tę radosną wiadomość ks. proboszcz Jan Sowa przekazał wiernym 5 maja 1985 roku podczas ogłoszeń parafialnych. Dzień później rozpoczęły się na nowo prace budowlane.

W latach 1986 – 1995 powstał Ruch Światło – Życie, Zespół muzyczny, organizowano wiele pielgrzymek i wyjazdów rekreacyjnych. W 1986 roku, a konkretnie 2 marca, miało miejsce pierwsze spotkanie kręgu rodzinnego Domowego Kościoła. W 1988 roku powstała grupa Odnowy w Duchu Świętym.

1 października 1988 roku ks. kard. Henryk Gulbinowicz uroczyście wmurował kamień węgielny, który został przywieziony przez ks. Jana Sowę z Rzymu i pochodził z grobu św. Pawła.

25 marca 1992 roku miał miejsce pierwszy podział Metropolii i wydzielono z niej diecezję legnicką, w skład której weszła nasza parafia. Pierwszym biskupem nowo powstałej diecezji został ks. bp Tadeusz Rybak.

W okresie od 1992 do połowy 1995 roku prace budowlane zostały spowolnione. Przyczyną była coraz mniejsza ilość ludzi chętnych do pracy, a także zmniejszyła się ofiarność parafian, bowiem zamykano kopalnie węgla kamiennego, a ludzie zostawali bez pracy w Wałbrzychu.

Zaistniała sytuacja, jak również stan zdrowia ks. Jana Sowy skłoniły go do rezygnacji ze stanowiska proboszcza parafii. W związku z tym w 1995 roku został przeniesiony do parafii św. Marcina w Jaworze.

Jego miejsce 26 czerwca 1995 roku zajął ks. Andrzej Raszpla, dotychczasowy Dyrektor Wydziału Administracyjnego Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy. Zmieniony został również skład wikarych. Można powiedzieć, że wraz ze zmianą zamyka się pierwszy okres budowy kościoła, który trwał 14 lat.

2 kwietnia 1996 roku nowemu proboszczowi udało się uzyskać zgodę na zmiany projektu, którą dokonali inz. Lech Walusiak oraz inż. Ryszard Zdziobek, dzięki czemu prace znów mogły ruszyć pełną parą i wznowiono je w maju tego samego roku.

27 lipca 1996 roku miała miejsce peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej, która w tym czasie pielgrzymowała po całym świecie. W uroczystościach brali udział ks. bp Tadeusz Rybak, ordynariusz legnicki, ks. bp Stefan Regmunt, duchowieństwo z pobliskich parafii i licznie zgromadzeni parafianie. Wtedy to zobowiązano się, że po wybudowaniu kościoła kult Matki Boskiej Fatimskiej będzie podtrzymywany.

Plany ks. Andrzeja Raszpli i Rady Parafialnej na czele z przewodniczącym p. Stefanem Ziębą, którzy chcieli aby pasterka roku 1998 odbyła się w głównym kościele doszły do skutku. 23 grudnia odbyła się wigilia parafialna, w której uczestniczył ks. bp Stefan Regmunt, a w nocy z 24 na 25 grudnia została odprawiona pierwsza pasterka, której przewodniczył ks. bp Tadeusz Rybak, biskup legnicki. Od tego dnia wszystkie Msze Święte odprawiane są w nowym kościele.

Przez cały rok 1999 trwają prace tynkarskie wewnątrz i na zewnątrz kościoła. Ks. Czesław Mazur wykonuje projekty wystroju wewnętrznego kościoła.

W marcu 2000 roku zamontowano granitową ambonę i ołtarz, którą wykonał Waldemar Urbaniak z Rybnicy Małej. Następnie rozpoczęto kładzenie posadzki również z tego materiału.

8 kwietnia 2000 roku w prezbiterium zamontowano wielki krzyż, wykonany przez Zakład Stolarski Stanisław Gowin i Roman Rokicki z Różany k. Mieroszowa, natomiast artysta rzeźbiarz Krzysztof Lewczak wykonał z drzewa lipowego rzeźbę Pana Jezusa, stacje Drogi Krzyżowej i figury do ołtarza Relikwii. Wszystkie witraże do kościoła wykonała Anna Lamparska,a montażu dokonał p. Waldemar Kudryk. Generalnym wykonawcą robót budowlanych była Firma SIR-BUD Daniela Sipa.

Przed uroczystością związaną z konsekracją kościoła odbyły się dwa wydarzenia: 27 lipca 2000 r. poświęcono kaplicę Matki Bożej Fatimskiej, a 14 września wniesiono i umieszczono w kaplicy relikwie Drzewa Krzyża Świętego wraz ze specjalnym dokumentem Stolicy Apostolskiej potwierdzającym ich. Autentyczność. Od tej pory rozpoczął się kult relikwii Drzewa Krzyża Świętego i Matki Bożej Fatimskiej w naszej parafii.

17 września 2000 roku Ksiądz Biskup Tadeusz Rybak dokonał konsekracji kościoła - jako Pomnika Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W uroczystości uczestniczyło licznie zgromadzone duchowieństwo, a także wierni z parafii, Wałbrzycha i okolic. Dzień ten był zwieńczeniem wieloletniego trudu budowy, bowiem każdego dnia wiele rąk i serc przez pracę i ofiarę tworzyło to dzieło, które stało się pomnikiem naszej wiary i miłości dla Boga. Z okazji tego wydarzenia został zorganizowany festyn parafialny, w którym zarówno dzieci jak i dorośli mogli znaleźć coś dla siebie, a na zakończenie festynu wystąpiła Eleni ze swoimi największymi przebojami.

W 2001 roku Zakład kamieniarski w Gierałcicach k. Głuchołaz rozpoczął położenie posadzki w nawie kościoła, prezbiterium i w bocznych kaplicach.

4 lutego 2004 roku dekretem Ojca Świętego Jana Pawła II powstaje diecezja świdnicka, w której granicach znalazła się nasza parafia, a biskupem nowo powstałej diecezji zostaje ks. bp Ignacy Dec.

Rok 2006 był rokiem szczególnym - w tym czasie nasza parafia obchodziła swoje 25-lecie, a w czasie tych uroczystości jubileuszowych kościół został podniesiony do tytułu: „Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego Diecezji Świdnickiej”.

18 września odbył się odpust parafialny, na który został zaproszony ks. abp Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski oraz bliski współpracownik Ojca Świętego Jana Pawła II. W darze dla parafii przywiózł relikwie świętego papieża Jana Pawła II. W czasie uroczystej Eucharystii wprowadzono relikwie błogosławionego, a dziś już świętego papieża Polaka oraz poświęcono obraz Jana Pawła II i Matki Bożej Nieustającej Pomocy, które zostały namalowane przez p. Anitę Kałużę. Również w tym dniu powołano Różę Różańcową Rodzin pw. św. Jana Pawła II, a 16 osób zostało powołanych do Bractwa Krzyża Świętego, które przedstawił przewodniczący bractwa Bogusław Werwiński.

14 września 2012 roku odbył się kolejny odpust parafialny, podczas którego ks. bp Ignacy Dec poświęcił nową chrzcielnicę i monstrancję dla uczczenia roku wiary, która była niesiona w czasie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

14 września 2013 roku podczas odpustu parafialnego ordynariusz świdnicki poświęcił organy i Kaplicę Adoracyjną, która otwarta jest codziennie od godz. 6 do 21:30. Kaplica Adoracji jest miejscem, do którego chętnie przychodzą mieszkańcy naszej parafii, miasta i okolic. Przez cały dzień w ciszy mogą kontemplować, dziękować a także powierzać prośby do miłosiernego Ojca przez wstawiennictwo Jego umiłowanego Syna Jezusa Chrystusa. W kaplicy każdego dnia o godz. 15 odmawiana jest Koronka do Bożego Miłosierdzia, a o godz. 21 Apel Jasnogórski.

W roku 2015 podczas odpustu, decyzją ks. bp. Ignacego Deca, Biskupa Świdnickiego, oficjalnie ogłoszono, że siedziba Dekanatu Wałbrzych Zachód została przeniesiona do naszej parafii, a ks. prałat Andrzej Raszpla został mianowany dziekanem.

Po Świętach Wielkanocnych w 2016 roku do naszej parafii dotarły Symbole Światowych Dni Młodzieży: Krzyż i Ikona Salus Populi Romani. Po wieczornej Mszy Świętej, odprawionej przez ks. bp. Ignacego Deca, symbole w sposób procesyjny zostały przekazane do sąsiedniej parafii na Podzamczu – św. Piotra i Pawła.

19 kwietnia po odprawieniu wieczornej Mszy Świętej ks. prałat Andrzej Raszpla trafia do szpitala, gdzie po długiej reanimacji umiera. Tym wydarzeniem kończy się drugi rozdział historii parafii, a rozpoczyna się nowy etap.

8 maja 2016 roku urząd proboszcza w parafii oraz urząd dziekana w dekanacie Wałbrzych Zachód obejmuje ks. prałat dr Jan Gargasewicz. Zostaje on także kustoszem Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego w Wałbrzychu.

Podczas wakacji oprócz remontów trwają przygotowania do uroczystości odpustowych i renowacji Misji Świętych, które zbiegły się z peregrynacją figury Matki Bożej Fatimskiej w naszej parafii.

7 września, Mszą świętą o godz. 18, rozpoczął się święty czas dla całej naszej parafii. Czas Misji Świętych, które poprowadzili ojcowie Franciszkanie.

14 września miała miejsce uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem ks. bp. Ignacego Deca, ordynariusza świdnickiego, na zakończenie Misji Świętych i peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej. W tym samym czasie nastąpiło poświęcenie krzyży misyjnych, tablicy upamiętniającej Misje Święte oraz epitafium ks. prałata Andrzeja Raszpli na zewnętrznej bocznej ścianie świątyni.

18 marca 2016 roku podczas bierzmowania młodzieży ks. bp Ignacy Dec, pasterz diecezji świdnickiej, poświęcił także tablicę epitafijną ks. prałata Jana Sowy, która została zamontowana na zewnętrznej ścianie świątyni obok epitafium ks. prałata Andrzeja Raszpli.

W kolejnych latach wprowadzono w naszej parafii nowe nabożeństwa: wynagradzające pierwszych sobót miesiąca oraz w intencji powołań kapłańskich i zakonnych w pierwsze czwartki miesiąca. Powstało także Towarzystwo Przyjaciół Seminarium, został reaktywowany Zespół muzyczny, powstała grupa Magnificat, wspólnota Dom Boży i dwie Róże Żywego Różańca ze wspólnoty Dom Boży.

W parafii miały miejsce także wydarzenia kulturalne tj.: koncert pieśni patriotycznych, koncert kolęd, wystawa Pana Andrzeja Boja Wojtowicza.

W sobotę 22 kwietnia 2017 roku w naszym Sanktuarium odbyła się XIII Diecezjalna Pielgrzymka Katechetów.

Pod koniec 2017 roku oddano do użytku cztery nowe sale wykładowe, sanitariaty i pokój dla matki z dzieckiem.

14 września 2018 roku otworzono nowo wyremontowaną salę Parafialną, która służy do celów kulturalnych i jest dostępna do użytku dla wspólnot, które działają na terenie parafii i miasta.

26 stycznia 2019 roku odbył się zjazd Wspólnoty Domu Bożego z Diecezji Wrocławskiej, Legnickiej, Zielonogórsko-Gorzowskiej i Świdnickiej.

Nagłośnienie sprawy związanej z poszukiwaniami „Złotego pociągu” sprawiło, że do Wałbrzycha i okolic zaczęli przyjeżdżać turyści, m.in. dzięki temu rozwinął się kult pielgrzymowania do naszej parafii. Grupy odwiedzające Wałbrzych oprócz zwiedzania Zamku Książ, Palmiarni, Starej Kopalni czy Sztolni Walimskich w swoim programie znajdują także miejsce na odwiedzenie Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego na wałbrzyskim podzamczu. W naszej świątyni pielgrzymi odprawiają nabożeństwo drogi krzyżowej, modlą się przy relikwiach a także uczestniczą we Mszy świętej.

W chwili obecnej w naszej parafii działa: 8 Róż Żywego Różańca – 160 osób, Bractwo Krzyża Świętego, Odnowa w Duchu Świętym, Wspólnota Dom Boży, Domowy Kościół, Wspólnota Magnificat, Chór „Milenium”, Liturgiczna Służba Ołtarza, Towarzystwo Przyjaciół Seminarium, Schola dziecięca.

Inicjatywy organizowane przez parafię sprawiają, że z miesiąca na miesiąc rośnie frekwencja osób uczęszczających na Mszy św. w tygodniu oraz w niedzielę. Sanktuarium jest miejscem szczególnym dla wiernych. Coraz więcej ludzi uczestniczy w Koronce do Bożego Miłosierdzia, co sprawia, że rozszerza się kult Relikwii Drzewa Krzyża Świętego. W kaplicy przy relikwiach Drzewa Krzyża Świętego, które są symbolem męczeńskiej śmierci Syna Bożego, ludzie chętnie gromadzą się przed i po Eucharystii aby adorować relikwie oraz przedstawiać Panu Bogu w Trójcy Jedynemu swoje podziękowania oraz prośby.

W parafii rozpoczęły się także prace budowlane związane z utworzeniem jadłodajni oraz budowa kawiarenki parafialnej, co będzie okazją do świadczenia miłości oraz wsparciem dla ciała i ducha wiernych, i przychodzących oraz przyjeżdżających do parafii pielgrzymów.

 

WSPÓLNOTY


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NASZ FACEBOOK

WARTO ODWIEDZIĆ: